Un pintor que sabia o que facía

Recóllense neste volume catro ensaios dedicados a distintos aspectosda obra plástica de Luís Seoane (Bos Aires, 1910 - A Coru?a, 1979). Ao longo dos diferentes estudos saliéntase como o estilo creado edesenvolvido por Seoane durante máis de catro décadas é froito duntraballo intenso e rigoroso, que parte da tradición da modernidadeinternacional para a partir desta construír os alicerces dunha pintura profundamente galega, e que se sitúa fortemente inserida nos valoresda tradición occidental, á que se achega con intenso rigor. Encontraposición co costumismo dominante en moitos pintores galegos,Seoane, partindo de temas semellantes, depura a linguaxe até converter os mesmos temas nun universo propio, que, sendo intensamente persoal, consegue que nos impliquemos neles, que os sintamos como algo que nos singulariza de xeito intenso, ao tempo intelectual e afectivo. Faisefincapé en que estamos perante unha obra que é froito dunha elaboradareflexión e que tende a unha progresiva esquematización das figuras,favorecida polo uso dunha pintura plana e o contraste de cores e li?as interdependentes en equilibrio coa realidade. Os logros deste labor,ben evidentes para quen se achegue á pintura, o gravado e o dese?o deLuís Seoane, supo?en un dos capítulos máis importantes na construcióndunha arte galega aberta e firmemente ancorada no mellor da correntesinternacionais. A súa maneira de concibir a arte nace, xa que logo, de frutíferas estratexias de representación das que vai agromar parte do máis valioso da pintura galega do século XX.