Sredniowieczne sztuki walki

Szanowny Czytelniku! Oddajemy Ci niniejszym do rak jedno z ciekawszych zrodel sredniowiecznych poswieconych arkanom stosowanych i nauczanych wowczas sztuk walki. Przypisywany niemieckiemu autorowi, Peterowi von Danzig, traktat szermierczy stanowi kompilacje nauk wybitnych mistrzow fechtunku i walki wrecz: Johannesa Liechtenauera, Martina Hundsfelda, Andreasa Liegnitzera, Otta Zyda oraz samego Petera. Szeroka roznorodnosc opisywanych metod walki: pieszo, konno, w opancerzeniu i bez, z wykorzystaniem szerokiego wachlarza broni od sztyletu az po kopie oraz wysoce rozwinietymi technikami walki wrecz, pokazuje jak zlozone i interesujace byly sposoby i okolicznosci, w jakich dokonywaly sie roznego rodzaju zmagania pomiedzy kombatantami. Pokazane w nim techniki mialy zastosowanie w pojedynkach sadowych, bitwach i potyczkach, ale mogly tez sluzyc do samoobrony w wypadku napadu czy bojki. Jako zrodlo XV-wieczne, traktat przypisywany Peterowi von Danzig wciaz jeszcze ukazuje sztuke walki w jej bardziej pragmatycznej postaci, zanim nabrala ona bardziej rozrywkowego charakteru w postaci zmagan mieszczan w trakcie pokazow walk zwanych wowczas "szkolami szermierczymi" (fechtschule). Mozna z czystym sumieniem zalozyc, ze prezentowane w nim sposoby walki sa reprezentatywne dla danego okresu, nie tylko w niemieckojezycznym, ale tez i w innych kregach kulturowych, w tym tez prawdopodobnie na obszarze Unii polsko-litewskiej.