Seytanin Hatirasi

Ruhun acisi bu derece sarsici bir fiziksel aciya sebep olabilir miydi Öyle ki tüm organlari ates almis gibi sarsiliyor, kendisine ne kadar hakim olmaya calissa da istemsiz bir sekilde tir tir titriyordu. Karanlik, aci ve umutsuzluk...Ölüm... Tüm bu acilardan, umutsuzluktan ve ona, bak göreceksin daha neler gelecek basina der gibi gözdagi verir bir edayla parmagini sallayan buz gibi geleceginden kurtulus... Huzura kavusmasi cok uzun sürer miydi Ölümün sicak kavrayisina kavusmadan önce su anda cektiklerinden daha büyük acilar yasamasi mümkün müydü Hic sanmiyordu.Ölümü kurtulus olarak görmeye yakismayacak kadar genc, nahif ve savunmasiz bir kiz... Ancak bir ejderhanin agzina yarasacak alevlerle, yillar boyu icinde büyüttügü intikamini bir genc kizin saf varligini kavurarak almaya yemin etmis genc bir subay... Egoizmin dorugunda kendi bedensel doyumu ve cikarlari disinda hicbir seye deger vermeyen, buz tutmus kalbi dillere destan güzelligini dahi gölgeleyen bir karadul...Seytanin Hatirasi umutsuzlugun, acinin ve garezin, Yaradanin o mucizevi dokunusuyla yasama, affedise ve umuda dönüsmesinin romanidir. Büyük resmi görüp günesi gören aycicekleri misali yüzlerini umuttan yana cevirenlerin, kalplerinde her seye ragmen affedis pinarinin tatli huzurunu bulabilenlerin romanidir.Cünkü umut varsa hayat vardir.