Przepych i przemoc

Ktos moze rzec: "Znowu Ibn Chaldun?" Tak wlasnie, Ibn Chaldun raz jeszcze i dotad, dopoki jego dzielo pozwala na sprzeczne interpretacje, rownie nieoczekiwane, jak heurystyczne. Odczytujac na nowo dzielo czternastowiecznego historyka Ibn Chalduna, Hamit Bozarslan oddal cala aktualnosc i przenikliwosc jego analizy. Czyz niedawny upadek rzadow Ben Alego w Tunezji i Mubaraka w Egipcie nie znajduje wytlumaczenia w tym, co mysliciel ten okresla mianem "rutynizacji" wladzy, prowadzacej do trzeciej i zarazem ostatniej fazy wszelkiej dominacji? Jako teoretyk cywilizacji Ibn Chaldun dokonal analizy wladzy, opierajac sie na odkrytych w niej cyklach i sprzecznosciach. Jego zdaniem bez przemocy nie moze powstac zadna spolecznosc panstwowa, z drugiej jednak strony nie zdola ona przetrwac miotana bezustannie miedzy pacyfikacja a brutalizacja. Podboj, udomowienie, w koncu rzady tyranii - oto trzy fazy dominacji, prowadzace niechybnie do upadku wladzy, stwarzajacego zarazem przestrzen dla kolejnych ambicji i zadzy potegi. Odkrywcze dzielo Hamita Bozarslana poswiecone myslicielowi o randze rownej Machiavellemu, dowodzi przenikliwosci mysli, ktora rowniez dzis nie przestaje zaskakiwac i inspirowac.