Piesn harfy

Przewrotna, slodko-gorzka "Piesn harfy" to najcieplejsza - i najzabawniejsza - jak dotad powiesc Leviego Henriksena. Dowcipna, ciepla i niezwykle zajmujaca opowiesc o milosci i Bogu, przyjazni, zdradzie i utraconej nadziejach. Cierpiacy z powodu kaca producent muzyczny Jim Gystad odwiedza kosciol w Vinger i slyszy anielski spiew. Glosy dobiegajace z lawki za Jimem praktycznie unosza go do wiecznosci i uwalniaja od przygnebiajacej rzeczywistosci. Po raz pierwszy od lat jego egzystencja nie wydaje mu sie calkowicie pozbawiona sensu. Glosy, ktore slyszy, naleza do Spiewajacego Rodzenstwa Thorsen. Przed wieloma laty trio skladajace sie z dwoch braci i siostry koncertowalo po Stanach Zjednoczonych i sprzedalo setki tysiecy plyt z singlami zatytuowanymi "To krzyz, ktory mam dzwigac" czy "Trzydziesci srebrnikow na Biblii naszego Ojca". Kazde z rodzenstwa odnalazlo po drodze milosc swojego zycia. I kazde ja utracilo. Od tej pory Jim mysli tylko o jednym: postanawia namowic Spiewajace Rodzenstwo Thorsen do powrotu na scene. Czeka na niego wiele powaznych przeszkod, z czego najtrudniejsza okaze sie przywrocenie milosci z powrotem do ich zycia. "Od poczatku do konca przyprawia czytelnika o ciarki na plecach... wspaniala powiesc." Geir Vestad, Hamar Arbeiderblad "Poczatek ksiazki Leviego Henriksena jest najbardziej fascynujacym fragmentem tego autora, jaki czytalem od czasu jego pierwszych zbiorow opowiadan. Mitologizuje on najbardziej obskurne rejony Kongsvinger, czyniac z nich tak tajemniczo kuszace miejsca, jak naturalistyczni amerykanscy pisarze, na ktorych sie wzorowal, opisywali swoje miejsca pochodzenia.... Piesn harfy jest historia tozsamosci. Jednoczy srodowiska, ktore Henriksen dobrze zna. Rodzinne tereny Kongsvinger, silna chrzescijanska subkulture, amerykanskiego rocka i norweska branze muzyczna - i o nich wszystkich dobrze sie wypowiada". Ole Jacob Hoel, Adresseavisen "Sila i charakter tej powiesci to portrety zycia i ludzi, misterne opisy nieodwzajemnionych uczuc i utraconej radosci zycia. Henriksen to mistrz w portretowaniu rozczarowanych zyciem ludzi i ich nieudolnych, mozolnych prob odnalezienia czegos stalego, na czym mozna by sie oprzec". Torstein Hvattum, Aftenposten "Z reka na sercu: to najlepsza powiesc Leviego Henriksena... Norweski brudny realizm w swojej najlepszej odslonie." Anne Schäffer, Tara "Mocna piesn dobiegajaca z domu modlitwy... o zaklamaniu, rodzinnych konfliktach i dawnej milosci. Zakonczenie zaskoczylo mnie, ale gdy zamknalem ksiazke, pomyslalem: jest tak, jak byc powinno." Brynjulf Jung Tjonn, VG "Piesn harfy jest najlepszym dzielem Leviego Henriksena. To najstarsza historia jaka znamy, historia stworzenia... To dla mnie oaza tej literackiej jesieni, kawal dobrej literatury, wobec ktorej nie mozna przejsc obojetnie." Anita Krok, Glamdalen "Kiedy rozczarowany zyciem producent muzyczny spotyka troje artystow po osiemdziesiatce, rezultatem moze byc wielka sztuka i wielkie problemy... Hojnie dzieli sie wiedza o biznesie muzycznym, historii rocka i subkulturach religijnych. Kombinacja, ktora zwykle dziala bez pudla - i w tym przypadku okazuje sie strzalem w dziesiatke." Pal Andreassen, Moss Avis "Jesli interesujecie sie muzyka, czytanie Leviego Henriksena da wam o tyle wiecej radosci... Spedzilem blogie chwile, czytajac te ksiazke. Ma wyjatkowo piekne brzmienie." Helge Ottesen, Varden