Nu se pretează? Nu contează! La noi puteți returna bunurile în 30 de zile
Cu un voucher cadou nu veți da greș. În schimbul voucherului, destinatarul își poate alege orice din oferta noastră.
30 de zile pentru retur bunuri
Emil Cioran (1911-1995), zaliczany dzis do najbardziej oryginalnych myslicieli XX wieku, wiekszosc zycia spedzil we Francji, ktora wybral na swoja nowa ojczyzne - po Rumunii, kraju jego mlodosci. Osiadl we Francji jeszcze przed II wojna swiatowa i niewiele pozniej postanowil tez pisac wylacznie po francusku. Niniejsza ksiazka jest jedna z dwoch ostatnich (obok Brewiarza zwyciezonych) napisanych po rumunsku. Opublikowana zostala dopiero posmiertnie w 2011 roku w Bukareszcie, 70 lat po jej powstaniu. Mlody autor napisal ja pod wplywem okreslonych wydarzen: w zajetym wlasnie przez Niemcow Paryzu, co dalo mu okazje do refleksji nad francuska, a nawet cala europejska kultura. Z perspektywy silnie prawicowych rumunskich korzeni ocenia racjonalistyczna, oswieceniowa Francje, interpretujac jej dawna wielkosc, a jednoczesnie widomy upadek. Te blyskotliwe rozwazania, zapowiedz pozniejszych, bardziej aforystycznych dziel, probuja uchwycic metafizycznego ducha Francji, a tym samym takze pewnej formacji kulturowej, dla ktorej ennui, egzystencjalna nuda, idzie w parze z pieknym pozorem. Oczywiscie do formul w rodzaju "Francuzi wola celnie ujeta nieprawde od prawdy zle sformulowanej" nalezy podchodzic z odpowiednim dystansem, nie sposob jednak nie dostrzec, ze Cioran dokonal bardzo wczesnej analizy modernizmu z antymodernistycznej perspektywy.