Kale

Sener Özmenin Türkcedeki serencami, iki romandan sonra öyküyle devam ediyor. Hem sanat hem edebiyat dünyasi tarafindan heyecanla karsilanan Spinozanin Günlügü ve Kifayetsiz Hikayeler Müsabakasi romanlarinin ardindan, bu defa Kale geldi; birbirinden sert ve ödünsüz sekiz öyküyle.Kale, Özmenin romanlarinin nüvelerini tasimakla beraber, bir adim öteye götürüyor anlatisini. Tanidigimiz sertlik ve ödünsüzlük bütün öykülere sirayet ediyor Cinsellik, gündelik hayatin politikligi ve iliskiler basta olmak üzere.Kürtcenin siki metinlerinden biri olan Kale, Selam Esein Türkcesiyle okuyucukarsisinda. Okumadan evvel biraz nefes aliniz. Ihtiyaciniz olacak.Dedi, silahlar nasil ki birdenbire patlamissa, dedi, ayni hizla da kesilmisti, ardinda da, dedi, panzerlerden ve ambulanslardan anonslar ve sirenler yükselmisti; Seyid Nuri, numaradan da olsa kaynanasi Zekiyanin inlemesini istemis, gerisini bana birak demisti; ay yüzlü Fincan i gözünün önüne getirmisti, gülmekten aralanan agzini, sik korulugunu, icine izinsiz daliyor, toprak altinda yasayan hayvanlar misali bütün yuvaciklarini yokluyor, aman zaman vermeden kücük, siyah sac bagini disleriyle gevsetip, porselen bir fincani halkasindan tutar gibi usulca kollarindan tutuyor ve bir dikiste iciyordu...