Dixie jest kobieta

Analizujac tworczosc Petera Taylora (1919-1994), autorka podejmuje w ksiazce temat wspolczesnej kobiecosci amerykanskiego Poludnia jako praktyki performatywnej. Wychodzac z zalozenia, ze kobiecosc ta zasadza sie na modelu "Idealnej Opiekunki" kultury Poludnia, oraz ze ten ostatni jest "regionalnie nacechowanym" rozwinieciem XIX-wiecznego idealu Prawdziwej Kobiecosci, ukazuje, jak model ow wplywal i nadal wplywa na trzy analizowane grupy kobiet Poludnia: biale mezatki z klasy uprzywilejowanej, biale kobiety niezamezne oraz kobiety czarne. Ksiazka jest proba zademonstrowania, iz koncepcja "Idealnej Opiekunki", ktora krytyka genderowa swojego czasu uznala za opresyjny model kobiecosci, moze byc rowniez postrzegana jako specyficznie tworczy sposob radzenia sobie z ograniczeniami narzucanymi kobietom Poludnia przez kulture, ktora przychodzi im sie "opiekowac". Tak rozumiana koncepcja "Idealnej Opiekunki" kultury Poludnia, a z nia idea Prawdziwej Kobiecosci, z ktorej koncepcja owa sie wywodzi, staje sie sposobem takze na przetworzenie pojecia amerykanskiego Poludnia jako kontekstu "(nie)wolnego" od tradycyjnie rozumianych podzialow kulturowych.